«όχλος πολύς…έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ»

ένα φεγγάρι χλωμό, σχεδόν χολερικό

πάνω απ' την πόλη φέρνει τις βόλτες του

είναι πανσέληνος, δηλώνει στην ταυτότητα

αλλά δεν μας ξεγελά, προδομένη γυναίκα είναι

που στη νύχτα σέρνει τις αμαρτίες κάποιου παλιού εραστή

υψώνεται πάνω απ' τα ερειπωμένα νεοκλασικά της Νεάρχου

φωτίζει τα βάθη της θάλασσας στο Κουμ Καπί

στο θολωμένο μας μυαλό δίνει ελπίδα

κι ύστερα τρέχει να κρυφτεί πίσω απ' τις γκρίζες πολυκατοικίες

της μίζερης επαρχίας, ξημερώνει

πίσω στο σπίτι θα βάλει ένα ποτό, θα φτιάξει ένα γλυκό

με τη γάτα της θα χωθεί στα σεντόνια, κρυώνει

ανοίγει τα παλιά βιβλία της, βάζει μουσική

Κυριακή των Βαΐων σήμερα αλλά τίποτα δεν έχει αλλάξει

όπως πάντα, τον Ιησού θα υποδεχτούν στα Ιεροσόλυμα

οι άρχοντες και ο λαός, σαν βασιλιά και σαν σωτήρα

για να σταυρώσουν αύριο σαν αλήτη και ληστή

βλέπεις, οι Ιούδες είχαν πάντα πέραση

το φιλί τους, καυτό, υπέροχο και ηδονικό

καθυστερεί την Ανάσταση

τόσο, όσο χρειάζεται για να μας ξαναπροδώσουν. 

                                                         Ειρηναίος Μαράκης

Η ΙΔΙΟΦΥΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ

Υπάρχει αρκετό προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα

αι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του

και οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη

και οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη

εκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό

εκείνοι που κηρύττουν ειρήνη δεν έχουν ειρήνη

εκείνοι που κηρύττουν αγάπη δεν έχουν αγάπη

προσοχή στους κήρυκες

προσοχή στους γνώστες

προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία

προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια

είτε είναι περήφανοι γι’ αυτήν

προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν

γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα

προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν

φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν

προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη

γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους

προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα

η αγάπη τους είναι μέτρια

ψάχνει το μέτριο

αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους

υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει

να σκοτώσει τον καθένα

δεν θέλουν μοναξιά 

δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά

θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε

διαφέρει από το δικό τους 

μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης

δεν θα καταλάβουν την τέχνη

θα εξετάσουν την αποτυχία τους ως δημιουργών

μόνο ως αποτυχία του κόσμου

μη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως

θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής

και τότε θα σας μισήσουν

και το μίσος τους

θα είναι τέλειο

σαν ένα λαμπερό διαμάντι

σαν ένα μαχαίρι

σαν ένα βουνό

σαν μια τίγρη

όπως το κώνειο

η καλύτερη τέχνη τους

 ΤΣΑΡΛΣ ΜΠΟΥΚΟΦΣΚΥ

Ο ΕΡΑΣΤΗΣ

Μιλοῦσε μιάν ἄλλη γλῶσσα, τήν ἰδιάζουσα διάλεκτο μιᾶς λησμονημένης, τώρα πλέον, πόλεως, τῆς ὁποίας καί εἴτανε, ἄλλωστε, ὁ μόνος νοσταλγός.

Ν. ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ...

...γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ,
καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε,
μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα...

ΜΑΤΘ.4-6

ΟΡΦΕΥΣ ΞΕΝΟΦΟΒΟΣ

τά δάκρυα λερώνουν τή ζωή

ἐκλάψατε τόσο πολύ καί τώρα τά μάτια σας ἐστέρεψαν γυναῖκες τῆς Ἑλλάδας

ἐκεῖ πού ἐπέσαν τά ματόκλαδά σας φυτρώνουν κυπαρίσσια μέ πάντοτε στήν κορυφή τους ἕνα πουλί

                                                                    Ν. ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ

 

Τό λιοντάρι

Ὁ βασιλιᾶς τῆς ζούγκλας, ἕνα λιοντάρι, βρέθηκε νά πεθαίνει ἀπό τήν ἀσιτία, σέ κάποιο χωριό τῶν Σερρῶν. Ἕνα περιοδεῦον τσίρκο, γερμανῶν, ἔπεσε ἔξω καί αὐτό ἔμεινε μόνο, παραμελημένο, μέχρι πού τό βρῆκε κάποιος ποὔχε ἀγάπη γιά τά ζῶα. Τό μετέφεραν στή Θεσσαλονίκη – στήν Κτηνιατρική σχολή – καί ἐκεῖ πῆγαν οἱ φωτογράφοι καί τό φωτογράφισαν μέ τόν ὀρό να τρυπάει τήν ἰσχνή καί γυμνή σάρκα του, τήν πλούσια χαίτη του φτωχή. Μετά ἀπό μιά βδομάδα, πέθανε.

                                                                     ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ, ψεύτικες βλεφαρίδες 

                                                                                                             ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ

Ο αληθινά Εσταυρωμένος εαυτός μας

Ο αληθινά Εσταυρωμένος εαυτός μας.
Σβησμένος κεραυνός
μες στην κακοκαιρία.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΗΣ